19 Ocak 2017
Adalet hanidir bu topraklarda yok hükmünde, Ahparig! Ucundan köşesinden tanıdığımız zamanlarda da sizin mahalleye uğramışlığı yoktu ama şimdilerde bütün memleket sathından el çektirildi, bilesin. On yıldır inatla bizi sensizliğe mahkûm edenleri tek tek işaret edip, adaleti çağırıyoruz var gücümüzle ama memlekete uğramayan adalet artık yalnız saray adı; o sarayda senin katillerini yargılıyormuş gibi yapsalar da asıl kurtulmak istedikleri hakikatin peşindekiler.
Neredeyse 20 yıl olmuş, sen “Ne 24 Nisan’larda yürüyebildim, ne de atalarımın anısına anıtlar dikebildim. Ama ne onları o günlerde bıraktım, ne de bugünlerde taşlaştırdım. ‘Onları yaşamımda yaşamayı’ sırtladım… Gücümün yettiğince de geleceğime taşıdım. Bu taşımama sekte vurmaya ‘Ne?’ ya da ‘Kim?’ yeltendiyse onlarla amansızca boğuştum. Ne sanıyorsunuz! Tabii ki atalarımın başına gelenleri biliyorum. Buna kiminiz ‘Katliam’, kiminiz ‘Soykırım’, kiminiz ‘Tehcir’, kiminiz de ‘Trajedi’ diyorsunuz. Atalarım Anadolu diliyle ‘Kıyım’ derdi… Ben ise ‘Yıkım’ diyorum. Ve biliyorum ki eğer bu yıkımlar olmasaydı, bugün benim ülkem çok daha yaşanılır, çok da imrenilir olurdu. Yıkıma sebep olanlara da, maşa olanlara da lanetim bundandır. Lakin lanetim geçmişedir. Elbette tarihte olan biten her şeyi öğrenmek istiyorum ama o nefret, ne menem bir rezillikse o… Onu tarihteki karanlık inine bırakıyor,” ‘Olduğu yerde kalsın, onu tanımak istemiyorum’ diyorum” diye yazalı. (5 Haziran 1998, ‘Ruh Halimdir’)
“Yirmi yılda değişen nedir?” diye sorma, çünkü daha geçen gün Meclis’te tutanaklardan sildirdiler ‘soykırım’ sözünü, sanki bu yıkım, bu soykırım Meclis tutanaklarında olmayınca belleklerimizden, yüreklerimizden silinip gidecekmiş gibi. “Lanetim geçmişedir” diyorsun ya, izin vermediler ki bu acıyla yüzleşelim, geçmişte bırakıp geleceğe yüzümüzü dönelim. “Geçmişi anmamıza izin vermediler” desek, o da değil. Sensizliğe mahkûm oluşumuza kadar olanlar bir yana, sensiz geçirdiğimiz bu on yılda da acıyı kanırtmak için ellerinden ne gelirse yaparlar Ahparig. Şimdilerde iyice Kürtlere sardılar, ama sanma ki Ermenileri unuturlar. Öfkelerini dizginleyemedikleri her köşede, Ermenileri de Kürtlere eklerler. Bu toprakların kadim iki halkını öldürdükleri, sürdükleri yetmezmiş gibi, bir de küfürlerine malzeme yaparlar.
Demem o ki Ahparig, sen gittin gideli her gün yeni katiller devşirilir oldu çocukların arasından. Gene de uğraşıp dururuz bıraktığın yerden. Azaltmaya çalışsalar da bizleri, çoğalma inadımızdan hiç vazgeçmedik. Yıkımlar, kıyımlar, soykırımlar olmasın diye, barış isteyerek çoğalıyoruz durmadan. Adaleti de bulup getiririz bu topraklara, nefreti de sileriz elbet bir gün. Sözümüz var sana, sözümüz yere düşmesin diyedir çabamız.