Bu çalışmada, işkencenin; alenileştirilmesini, meşrulaştırılmasını ve mekânsal değişimini değerlendirmek amacıyla sokak, açık alanlar, özel yaşam alanları ve bilinmeyen kapalı mekanlarda kolluğun yaptığı müdahalelerin zaman, kullanılan yöntemler, uygulamadan etkilenen yaş ve cinsiyet grupları, tıbbi sonuçları yönünden değerlendirilerek görünür kılınması amaçlanmıştır. Türkiye İnsan Hakları Vakfı Tedavi ve Rehabilitasyon Merkezleri’ne (TİHV-TRM) 01.01.2020-31.12.2024 tarihleri arasında başvuran ve Türkiye’de işkenceye maruz kaldığını belirten 3940 olgudan kayıtdışı gözaltı yaşadığını belirten 723 kişinin öyküleri, yapılan tıbbi değerlendirmeleri ile başvuru dosyalarında yer alan veriler retrospektif olarak araştırılmıştır. Kolluk güçlerinin başvurduğu evrensel hukukta ve ülke yasalarında ifade edilen zor kullanma yetkisinin çok ötesine geçen kural dışı, denetlenmeyen, cezalandırılmayan kayıtdışı gözaltının Türkiye’de halen varlığını artarak sürdürdüğünü, kayıt altına alınmayan işkence olgularında etkilenmeler tespit edilemediğinde, tanı ve tedavi süreçlerinin de ciddi anlamda aksayacağını göstermektedir.
Bu çalışma 10-13 Nisan 2025 tarihlerinde düzenlenen 5. Uluslararası 21. Ulusal Adli Bilimler Kongresinde sözel bildiri olarak sunulmuştur.