GİRİŞ
Daha dün gibi, TİHV’nin üç yıllık 9. çalışma dönemine üç yıl önce hep birlikte gerçekleştirdiğimiz 28 Mart 2015 tarihindeki Kurucular Kurulu toplantımız ile başlamış idik. Çatışmasızlık dönemi hala sürmekte idi. 2013 Ocak’ında başlayan son çatışmasızlık sürecinin başından itibaren o dönem Kurucular Kurulu toplantılarında da hep paylaştığımız gibi bir yanı ile güçlü umut duyguları taşır iken, bir yanı ile son derece temkinli idik ve bu nedenle gündelik hayata daha etkin müdahil olmanın yollarını arıyor idik. Bir yanı ile daha dün gibi yaşadığımız duygusu ama aynı zamanda yaşanması yüzyıllar sürdü duygusu yaratan ve her halde hepimizin hafızasında yerini alan bu üç yıllık dönem (2015-2018) geçivermiş oldu…
… Şiddetin her türünün sistematikleştiği ve sıradanlaştığı, uzun yıllardır sorgulanan hukukun üstünlüğü kavramının, 15 Temmuz 2016 askeri darbe girişiminin bastırılma gerekçesiyle halen sürmekte olan ve dahası OHAL rejiminin kalıcı hale getirildiği OHAL sürecindeki gelişmelerle tamamen işlemez hale geldiği, kâğıt üstündeki kadarı ile bile mevcut olmayan anayasal ilkelerin, yasal kural ve güvencelerin tüm işlevlerini yitirdiği, sorumlu kamu görevlilerinin her türlü cezasızlık güvencesinden yararlanır hale geldiği bir ortamda işkence gündelik hayatın içinde herkes tarafından hissedilir, yaygın bir pratik hale getirilmiştir.
Çalışma raporuna konu olan dönemde demokratik hayatın ağır tahribatının bir sonucu aynı zamanda bir nedeni olarak işkence ve diğer kötü muamele uygulamaları iktidarın toplumun çok farklı kesimleri üzerindeki kontrol ve baskısını arttırmak için alenileştirilerek pervasız bir şekilde yaygınlık göstermiştir. Dahası son dönemdeki olumsuz yasal düzenlemeler ile bu süreçte işkencenin kolluğa her düzeyde öğretilmiş olma hali, işkenceyi sıradanlaştıran zihniyetin ve buna dayalı uygulamaların ve yasal düzenlemelerin OHAL sonrası da ne denli kalıcı ve yıkıcı olabileceğine ilişkin büyük bir risk oluşturmaktadır. Giriş bölümünde de yer verildiği gibi, insan eliyle gerçekleştiği için önlenebilir olan Türkiye ve dünyadaki bu kötücül sürecin son bulması ve insan haklarına dayalı bir ortak yaşam idealini geliştirmek için çok daha fazla çaba göstereceğimiz aşikârdır.
TİHV
İÇİNDEKİLER
A. TÜRKİYE İNSAN HAKLARI VAKFI HAKKINDA
B. SON ÇALIŞMA DÖNEMİNİN DEĞERLENDİRİLMESİ
C. ÇALIŞMALAR
1. Tedavi ve Rehabilitasyon Çalışmaları
1.1. Tedavi ve Rehabilitasyon Çalışmalarına Genel Bir Bakış
1.2. Temsilciliklerin Olmadığı Yerlerde Tedavi ve Rehabilitasyon Çalışmaları
1.3. Özel İhtiyaç Sahibi Gruplara Erişim
1.4. Sosyal Destek Çalışmaları
1.5. Tedavi ve Rehabilitasyonun Değerlendirilmesine Yönelik Çalışmalar
1.6. Araştırma Çalışmaları
1.7. Tedavi ve Rehabilitasyon Ekiplerinin ve TİHV Çalışanlarının Güçlendirilmesine Yönelik Faaliyetler
2. İşkencede Hesap Verilebilirliğin Arttırılmasına Yönelik Çalışmalar
2.1. Hukuki Destek Çalışmaları
2.2. Alternatif Tıbbi Değerlendirme Çalışmaları
2.3. İstanbul Protokolü Eğitimleri
2.4. İstanbul Protokolüne Yönelik Çalışmalar
3. İşkencenin ve Diğer İnsan Hakları İhlallerinin Önlenmesine Yönelik Çalışmalar
3.1. TİHV Dokümantasyon Çalışmaları, Yayınları ve Açıklamaları
3.2. Farkındalık ve Savunuculuk Çalışmaları
3.3. Uluslararası Mekanizmalar, Ağlar ve İlişkilerin Etkin Kullanılması
3.4. İletişim Çalışmaları
4. Özel Projeler ve Diğer Çalışmalar
4.1. Cezasızlıkla Mücadelede İstanbul Protokolü Projesi
4.2. İşkenceye Karşı Veri Tabanı (GATE) Projesi
4.3. Türkiye, Filistin ve İsrail’de İşkencede Cezasızlıkla Mücadele Projesi
4.4. Travma ve İnsan Hakları Enstitüsü Projesi
4.5. İnsan Hakları Savunucu olan Akademisyenleri Destekleme Projesi
4.6. Risk Komitesi
4.7. TİHV Temsilcilik ve Merkezlerinin Çalışmaları
5. Gelecek Çalışma Dönemine Dair
D. MALİ RAPOR